Overleden in de buik

Joep is bij 24 weken zwangerschap overleden in de buik van Marion. Het kamertje was al behangen, de wieg werd nog bekleed en plannen werden gemaakt over hoe hun leven er met een kindje uit zou zien. In de kast hing al het ‘geboortepakje’ klaar en het luierpak pronkte in de hoek van de kamer. Niets wees er op dat het niet goed zou gaan, alle controles waren goed, de echo had uitgewezen dat het een jongetje zou worden, de gender reveal party was al geweest, kortom, het kindje maakt al een groot onderdeel van hun leven uit.

Na een week ‘wentijd’ aan het idee moeten ze naar het ziekenhuis waar Marion bevalt van Joep.

Op zoek naar de oorzaak van het overlijden

Het is duidelijk dat het misgaan het leven van Marion en Pieter overhoop haalde. Onderzoeken konden geen oorzaak aanwijzen en Marion was uren bezig met te bedenken wat zij wellicht verkeerd had gedaan. Had ze iets verkeerds gegeten? Toch te druk geweest op het werk? Op haar buik geslapen? Had ze niet meer naar de yoga moeten gaan? Was het grieperige gevoel dat ze had gehad wellicht iets anders? Pieter kon haar hier niet bij helpen, hoe goed hij zijn best ook deed.

Het was voor Marion heel moeilijk om deze tollende gedachtes tot stilstand te brengen en dat was ook de reden dat ze bij mij in de praktijk kwam.

De omgeving

Het was het eerste kindje van Marion en Pieter en hun beider ouders waren door het dolle heen. Het was ook hun eerste kleinkind! Iedereen leefde mee. Vrienden, familie, op het werk.

Marion en Pieter hebben hun Joep in stilte begraven met alleen de ouders en twee dierbare vriendenkoppels daarbij aanwezig.

Gelukkig was er veel aandacht voor Marion en Pieter en werd er regelmatig gebeld, of een pan soep gebracht, of een mooi kaartje gestuurd.

Na drie maanden

Maar na drie maanden werd het stil. Marion en Pieter waren beiden weer aan het werk gegaan, vrienden en familie hadden ‘het’ er niet meer over, alleen de ouders konden nog wel eens met hen mijmeren over hoe het zou zijn geweest, immers, de uitgerekende datum naderde.

Marion en Pieter worstelden in de weken tot aan de uitgerekende datum met hoe het had kunnen zijn en had ‘moeten’ zijn.

Verder na de uitgerekende datum

Dan komt de uitgerekende datum. Marion en Pieter nemen alle twee vrij en hebben besloten beiden een tattoo op hun arm te laten plaatsen met “Joep”. Ze hebben hier goed over nagedacht. Ze zochten naar een manier om Joep ook in hun leven te houden en te kunnen laten zien dat hij erbij hoort. Het is immers hun (eerste) kind, hun zoon.

Wat Marion en Pieter verwachten is dat het na die uitgerekende datum beter zal gaan. Maar dat blijkt niet te kloppen. Vooral Marion voelt zich een moeder met lege armen. Voor Pieter ligt dat ietsje anders, bekent hij eerlijk aan Marion, hij heeft Joep nooit gedragen en voelt zich wel vader, maar voelt zich niet zo leeg als Marion.

Ik ben mama!

Het liefst wil Marion tegen iedereen zeggen “ik ben mama”. Ze wil foto’s delen van Joep en over hem praten. Maar ze merkt ook dat de omgeving dat lastig vindt.

Als ze een halfjaar verder is, worstelt ze met haar identiteit. Ze voelt zich een mama zonder kind. Als ze dat aan vrienden probeert uit te leggen dan ziet ze wel dat ze hun best doen om het te begrijpen, maar het niet kunnen begrijpen.

Ze neemt een van de knuffelberen uit het kamertje van Joep en laat van het geboortepakje een broekje voor de beer maken. De beer gaat daarna overal met haar mee. In de zomervakantie gaat hij op haar arm mee het vliegtuig in. Zo heeft ze een beetje het gevoel Joep bij zich te hebben.

Grote leegte

Het gevoel mama te zijn met lege armen, maakt Marion erg eenzaam. De omgeving vraagt met regelmaat “en? gaan jullie nu weer aan een nieuw kindje beginnen?” Maar voor Marion en Pieter speelt dat nog helemaal niet. Ze merkt dat mensen haar uit de wind gaan houden als ze het over hun kinderen hebben. Tot haar grote verdriet merkt ze ook dat haar vriendinnenclubje (met kinderen) nu met regelmaat alleen afspreekt en ze krijgt meer en meer het gevoel er niet bij te horen.

Naast de leegte in haar buik en in haar armen, begint ze ook de leegte om haar heen te voelen. Ze trekt zich meer en meer terug.

Het gesprek

Er is echt iets veranderd in Marion. Ze is nu echt moeder. Ze kan nooit meer terug naar het leventje van voor het zwanger zijn. Het wordt tijd dat ze dit ook aan de omgeving duidelijk kan maken.

Na veel oefenen gaat ze het gesprek met haar vriendinnen aan en vertelt zij hoe moeilijk het voor haar is dat ze haar niet meer betrekken bij hun gesprekken, ookal gaat dat over hun kinderen. Ze legt uit hoe het voelt om moeder te zijn zonder kindje in je armen. Een gevoel wat zo ontzettend moeilijk over te brengen is. Haar vriendinnen kunnen het enigszins begrijpen, maar niemand zal ooit echt begrijpen hoe het voelt voor Marion.

Ook kan Marion delen hoe graag ze Joep zijn naam wil noemen, hoe graag ze het over zijn schattige neusje wil hebben (wat hij toch echt van Pieter heeft) en hoe graag ze het er over wil hebben dat hij nu misschien zijn eerste fruithapje gekregen zou hebben.

Niet zielig

Ze wil dat kunnen doen zonder dat mensen zielig tegen haar gaan praten, of geschokt reageren, of gauw over iets anders beginnen.

Ze wil erbij horen. Als volwaardige moeder! Met al haar liefde en zorg die ze zo graag aan Joep had gegeven.

Laat je kindje zien

Waar anderen leuke filmpjes en foto’s kunnen delen, moest Marion het doen met foto’s van het kamertje, de echo en de lieve dingetjes die ze samen met Pieter al voor Joep had gekocht. Tegelijkertijd vond ze het moeilijk dat te laten zien omdat ze wist dat mensen geschokt zouden kunnen zijn en dan niet zouden weten wat ze moesten zeggen.

Helaas zijn Pieter en Marion niet de enige ouders die dit overkomt. Myrthe verloor haar dochter Sue vlak voor de bevalling. Zij maakte een prachtig filmpje voor ‘Vrouw’. Haar doel: anderen ermee helpen. Je mag erover praten, jouw kindje hoort erbij!

Misschien wil je hier iets over kwijt of kan ik op dit moment iets anders voor je doen. Weet me dan te vinden via www.hetnieuwerouwen.nl.

De afbeelding van dit blog komt uit de Rouwkalender. te bestellen als scheurkalender of gratis beschikbaar als app.