Vandaag schrijf ik mijn eerste blog voor jullie. Ik ben een ouder die zijn kind nu al bijna zeven
jaar heeft overleefd.

Mijn naam is Nicolette Koopen, ik ben getrouwd met Peter en moeder van Danielle, Maaike,
Wessel en Ilse. Danielle overleed op 26 juli 2016 nadat zij drugs had gebruikt.

Haar dood heeft ons als gezin in alle opzichten op onszelf teruggeworpen. Alles leek altijd zo
normaal, nu was de vraag: wat is nu eigenlijk normaal?

Toen wij gebeld werden met de mededeling dat Danielle naar het Rode Kruis ziekenhuis
werd gebracht, zijn wij als de wiedeweerga vanuit Brabant naar Beverwijk gereden.
In het ziekenhuis waren er zoveel vragen, indrukken en zorgen. Danielle’s toestand was
zorgelijk. De dag na de opname werd ons hoop gegeven, twee dagen na de opname zorgen
en drie dagen na de opname kwam de dood om 11:40 uur.

De dood, die kende ik alleen van anderen, maar de dood kwam nu aan onze deur en nam
Danielle mee.

De dagen die kwamen waren dagen waarin wij van uur tot uur werden geleefd. .
De dagen die kwamen leerden ons wat de dood inhield.
De dagen die kwamen gaven ons verdriet.
De dagen die kwamen gaven ons saamhorigheid.
De dagen die kwamen leerden ons een uitvaart plannen en uitvoeren.

De dood van Danielle kwam, nam en gaf ons een nieuw gezin en leven, een leven en gezin
waar Danielle altijd een rol in blijft houden.

Nicolette Koopen
www.teamdanielle.nl