(identi)tijdelijkheidscrisis

Jezelf hervinden

Je deelt je leven met iemand. Als die persoon overlijdt, gaat er ook een deel van jezelf dood. Na het overlijden moet je jezelf weer gaan vinden. Vaak hoor ik mensen zeggen “ik wil weer degene worden die ik was voor het overlijden”.

Hoe het was

Triest maar waar: meestal word je dat niet meer (afhankelijk van wie er overlijdt uiteraard). Hoe komt dat nou? Waarom word je nooit meer ‘de oude’? Deze levensgebeurtenis haalt waarschijnlijk (bijna) alles onderuit waar je ooit in geloofde, of waarvan je ooit dacht dat het zo hoorde.

Onrechtvaardig

Je kind hoort niet dood te gaan, je partner hoort niet dood te gaan, je ouders horen niet dood te gaan (hoewel we dat nog beter kunnen begrijpen als ze al wat ouder zijn). Gevoelens van onrecht worden een onderdeel van ons. Die gevoelens van onrecht slijten wel, maar het vertrouwen dat het leven oneindig is, is wel weg.

Identiteit

Naast het diepe gat wat geslagen wordt door een overlijden, verandert ook onze identiteit. Op het moment dat er iemand in ons leven komt waar we veel van houden, of veel van zijn gaan houden, gaan we een gezamenlijke identiteit opbouwen. Je voegt je als het ware naar de ander.

Autonomie

We willen graag ‘onszelf’ blijven in een relatie. De werkelijkheid is echter anders. We voegen samen. Daarbinnen kun je nog steeds voor een groot deel jezelf blijven, zelfstandig blijven, we noemen dat ‘autonomie in verbondenheid’. Ik denk dat we allemaal de gezamenlijke identiteit herkennen die we opbouwen met belangrijke relaties. Je doet dingen samen, de ander doet dingen die jij niet hoeft te doen, je richt je leven in naar de ander, je houdt rekening met elkaar. Terwijl ik het schrijf merk ik dat het exact omschrijven wat ik bedoel nog zo makkelijk niet is. In het dagelijkse leven staan we hier ook niet bij stil.

Scherven

Wat ik werkelijk bedoel met die gezamenlijke identiteit wordt pas goed duidelijk als iemand overlijdt. Je valt in stukjes uiteen en die scherven ga je langzaam maar zeker lijmen. Met dat lijmen bouw jij je eigen identiteit op. ‘Vroeger’ ontbeet je samen op zondagochtend met lekkere croissants, hoe doe je dat nu? ‘Vroeger’ was vrijdagavond dé avond bij uitstek om gezellig met een wijntje te eten. Hoe doe je dat nu? Enfin, je kunt voor jezelf invullen wat deze gezamenlijke identiteit voor jezelf betekent!

Losmaken

Net als vroeger in de puberteit moet je je losmaken van de geliefde ander. Nee, je hoeft hem/haar niet los te laten, maar je moet je wel losmaken. Je eigen weg vinden, je eigen interesses weer oppakken, je eigen vrienden maken (en gelukkig blijven veel gezamenlijke vrienden ook!). Kortom, je eigen leven opbouwen. Dat kost tijd en dat doet pijn.

---

Misschien wil je hier iets over kwijt of kan ik op dit moment iets anders voor je doen. Weet me dan te vinden via www.hetnieuwerouwen.nl (met chatfunctie)